Արյունային արտադրությունը կլիմաքսի ընթացքում

Հիմնականում արյունային (շագանակագույն) արտադրությունը վտանգավոր չէ և խոսում է որոշ խանգարումների մասին, որոնք հաջողությամբ են բուժվում: Այդուհանդերձ չի կարելի նաև անտեսել այդ երևույթը, քանի որ կարող է վկայել մի շարք չարորակ հիվանդությունների մասին՝ արգանդի պարանոցի քաղցկեղ, հեշտոցի քաղցկեղ, արգանդի քաղցկեղ:

Ինչ անել, եթե արյունային արտադրություն եք նկատում

Նկատելով արյունային արտադրությունը՝ նախ պարզեք, թե որտեղից է այն. արյուն կարող է գալ ոչ միայն հեշտոցից, այլև ուղիղ աղիքից կամ միզապարկից: Բոլոր դեպքերում էլ պետք է այցելեք բժշկի, բայց արյան աղբյուրն իմանալը կօգնի դիմել ճիշտ մասնագետի, օրինակ, եթե արյունը ուղիղ աղիքից է, ապա պետք է դիմել ոչ թե գինեկոլոգի, այլ պրոկտոլոգի:

Երբ դիմել գինեկոլոգի

Հարկավոր է դիմել գինեկոլոգի առանց սպասելու, որ արտադրությունը դադարի: Դա կօգնի բժշկին որոշել արյան աղբյուրը (հեշտոց, արգանդի պարանոց կամ արգանդ), ինչպես նաև գնահատել արնահոսության ինտենսիվությունը:

Ո՞ր հիվանդություններն են, որ կարող են արնահոսության պատճառ դառնալ

1. Հեշտոցի՝ տարիքով պայմանավորված փոփոխություններ

Դաշտանադադարի ժամանակ կնոջ օրգանիզմն այլևս չի արտադրում սեռական հորմոններ, ինչը հանգեցնում է հեշտոցի լորձաթաղանթի փոփոխությունների. այն բարակում է: Լորձաթաղանթի բարակումը (ատրոֆիա) հանգեցնում է նրան, որ անգամ փոքր վնասումն առաջացնում է արյունային արտադրություն: Սովորաբար արյունն ի հայտ է գալիս սեռական հարաբերության ընթացքում կամ դրանից հետո, երբեմն նաև մաստուրբացիայից՝ ձեռնաշարժությունից, մարմնամարզությունից, ձի, հեծանիվ քշելուց հետո:

Բուժումը: Եթե ակտիվ սեռական կյանք եք վարում, և արյունային արտադրությունն ի հայտ է գալիս առավելապես սիրով զբաղվելու ընթացքում կամ դրանից հետո, ապա սկսեք արհեստական քսուք օգագործել (լուբրիկանտ), որը կարող եք ձեռք բերել դեղատնից: Հեշտոցի արտահայտված չորության պարագայում գինեկոլոգի խորհրդով կարող եք հատուկ մոմիկներ օգտագործել, որոնք էստրոգեններ են պարունակում: Դրանց շնորհիվ բարելավվում է հեշտոցի լորձաթաղանթի աշխատանքը:

2. Հեշտոցի բորբոքում (վագինիտ) և արգանդի պարանոցի բորբոքում (ցերվիցիտ)

Սեռական ուղիների բորբոքային հիվանդությունները կարող են առաջանալ ցանկացած տարիքում՝ անկախ սեռական կյանք վարելու հանգամանքից: Օրինակ կանդիդոզը կարող է դաշտանադադարից հետո բորբոքման և արյունային արտադրության պատճառ դառնալ, եթե անգամ սեռական կյանքով չեք ապրում: Եթե ապրում եք սեռական կյանքով, ապա բորբոքման պատճառ կարող են դառնալ սեռական ճանապարհով փոխանցվող վարակները (քլամիդիոզ, տրիխոմոնիազ, գոնորեա և այլն ): Կարող է ի հայտ գալ նաև սպիտակավուն, դեղնավուն կամ կանաչավուն, տհաճ հոտով արտադրություն, քոր, անհարմարություն և չորություն հեշտոցում:

Բուժումը: Բուժումը կախված է հետազոտության արդյունքներից (քսուքի հետազոտություն): Կանդիդոզի դեպքում կիրառվում են հակասնկային դեղամիջոցներ, մանրէային վարակների դեպքում՝ հակաբիոտիկներ:

Պոլիպ

Պոլիպը լորձաթաղանթի գերաճն է, ունի ելուստի ձև և կարող է հեշտությամբ վնասվել՝ առաջացնելով արնահոսություն: Պոլիպի առաջացման պատճառները շատ են. կարող է առաջանալ քրոնիկական վարակների և բորբոքումների, արյան շրջանառության կամ հորմոնային խանգարումների հետևանքով: Պոլիպների մեծամասնությունը բարորակ է, սակայն երբեմն նրանում հայտնաբերվում են նախաքաղցկեղային և քաղցկեղային փոփոխություններ: Բնույթը պարզելու նպատակով է այն հեռացնել և պաթոհիստոլոգիական քննության ուղարհել:

3. Արգանդի խոռոչի պոլիպ

Արգանդի խոռոչի պոլիպը էնդոմետրիումի (արգանդի ներքին շերտ) մի հատվածի գերաճն է, որն արտացցվում է արգանդի խոռոչի մեջ: Առաջանում են հիմնականում 40-45 տարեկանում, իսկ պատճառ կարող են դառնալ կլիմաքսի ընթացքում կատարվող հորմոնային փոփոխությունները:

4. Արգանդի միոմա

Արգանդի միոման արգանդի մկանային շերտի բարորակ ուռուցք է, որը գրեթե երբեք չի վերածվում քաղցկեղի: Սովորաբար միոման առաջանում է նախքան կլիմաքսը, քանի որ այս հիվանդության զարգացման հարցում մեծ դեր են խաղում սեռական հորմոնները: Դաշտանադադարից հետո, երբ արյան մեջ նվազում է սեռական հորմոնների մակարդակը, միոման սովորաբար փոքրանում է: Արգանդի միոման կարող է դաշտանադադարի ընթացքում արնահոսության պատճառ դառնալ, եթե կինը փոխարինող հորմոնային թերապիա է ստանում կամ էլ բուսական էստրոգեններով ֆիտոթերապիայի կուրս է անցնում:

Բուժումը: Բուժումը կախված է միոմայի չափսից, միոմատոզ հանգույցների քանակից, ախտանշանների արտահայտվածության աստիճանից և այլն: Հնարավոր է, որ դեղորայքային բուժում նշանակվի կամ էլ միոմայի հեռացման վիրահատություն: Եթե միոման մեծ է կամ անհանգստություն է պատճառում (օրինակ արգանդային արնահոսություն), ապա հնարավոր է, որ առաջարկվի հեռացնել արգանդը:

5. Հեշտոցի քաղցկեղ

Հեշտոցի քաղցկեղը բավականին հազվադեպ է հանդիպում, և ռիսկի հիմնական գործոնը կնոջ տարիքն է (60 և ավել): Վաղ փուլերում հիվանդությունը կարող է և առանց ախտանշանների ընթանալ, սակայն զարգացմանը զուգընթաց ի հայտ է գալիս արյունայի արտադրություն (մի քանի կաթիլից մինչև առատ արնահոսություն): Առաջանում է նաև օտար մարմնի առկայության զգացում, ջրանման թափանցիկ արտադրություն, ցավ միզարձակման կամ դեֆեկացիայի ընթացքում: Ախտորոշման նպատակով անցկացվում է նմուշառում՝ բիոպսիա, և կոլպոսկոպիայով հետազոտություն:

Բուժումը: Բուժումը կախված է քաղցկեղի տեսակից, ծանրության աստիճանից, տարիքից և այլ գործոններից: Բուժման հիմնական մեթոդը վիրահատությունն է, դեղորայքային բուժումը (քիմիաթերապիա) և ռադիոթերապիան:

6. Արգանդի պարանոցի քաղցկեղ

Արգանդի պարանոցի քաղցկեղի առաջացման հիմնական պատճառը մարդու պապիլլոմավիրուսն է: Վաղ փուլերում հիվանդությունը սովորաբար ընթանում է առանց ախտանշանների, սակայն զարգացմանը զուգընթաց ի հայտ է գալիս արյունային արտադրություն, առատ ջրանմնան արտադրություն, ինչպես նաև ցավ սեռական հարաբերության ընթացքում: Ախտորոշվում է արգանի պարանոցի բիոպսիայի, հիստոլոգիական հետազոտության և այլ մեթոդների միջոցով:

Բուժումը: Բուժումը կախված է քաղցկեղի տեսակից, ծանրության աստիճանից, կնոջ տարիքից և այլ գործոններից: Բուժման հիմնական մեթոդը վիրահատությունն է, դեղորայքային բուժումը (քիմիաթերապիա) և ռադիոթերապիան:

7. Արգանդի քաղցկեղ (էնդոմետրիումի քաղցկեղ)

Հիմնական ախտանշանը արյունային արտադրությունն է կամ արգանդային արնահոսությունը: Ուստի չի կարելի անտեսել արնահոսությունը, եթե արդեն իսկ դաշտանադադարի փուլում եք: Որքան վաղ հայտնաբերվի քաղցկեղը, այնքան մեծ կլինի բուժման հավանականությունը: Ախտորոշման նպատակով կիրավում է արգանդի ՈւՁՀ, հիստերասկոպիա, էնդոմետրիումի բիոպսիա այլ մեթոդներ:

Բուժումը: Բուժումը կախված է քաղցկեղի տեսակից, ծանրության աստիճանից, կնոջ տարիքից և այլ գործոններից: Բուժման հիմնական մեթոդը վիրահատությունն է, դեղորայքային բուժումը (քիմիաթերապիա) և ռադիոթերապիան: