Վենտրիկուլոմեգալիա

Վենտրիկուլոմեգալիա

Վենտրիկուլոմեգալիան անոմալ երևույթ է, որի դեպքում պտղի մոտ մեծանում են ուղեղի փորոքների չափերը, որն էլ իր հերթին հանգեցնում է ուղեղի ախտահարման և տարբեր նյարդաբանական խնդիրների առաջացման:

Կողային փորոքներն առանձնանում են բարդ կառույցով: Սաղմի աճը ենթարկում է նրանց մեծ փոփոխությունների:

Ակնհայտ է, որ չափի նման փոփոխությունները կարող են բացասաբար անդրադառնալ երեխայի կենտրոնական նյարդային համակարգի վրա: Պաթոլոգիան կարելի է ախտորոշել ՈՒՁՀ-ի միջոցով, եթե փորոքները մեծացել ենավելի քան 10 մմ: Եթե կողային փորոքների լայնությունը տատանվում է 10-15 մմ-ի միջև, ուրեմն գործ ունենք հիվանդության սահմանային ձևի հետ:

Ըստ ծանրության աստիճանի՝ վենտրիկուլոմեգալիայի տեսակներն են.

Թեթև. հատուկ թերապիա չի պահանջում, քանի որ էական փոփոխություններ չկան:

Միջին. այս դեպքում առկա է փորոքների չափի մեծացում մինչև 15 մմ, իսկ որպես շեղում՝ ողնուղեղի հեղուկի արտահոսք է տեղի ունենում:

Ծանր. սա բնութագրվում է ուղեղի կողային փորոքների լայնացմամբ և կենտրոնական նյարդային համակարգի այլ պաթոլոգիաների առաջացմամբ։

Վենտրիկուլոմեգալիան տարբերակվում է նաև ըստ տուժած հատվածների:

• Կողային տեսակի դեպքում մեծանում են հետևի և ձախ կողմի փորոքները:

• Մյուս տեսակը բնութագրվում է տեսողական և ճակատային հատվածի աճով։

• Իսկ մյուս տեսակի դեպքում տուժում են փոքր ուղեղը և երկարավուն ուղեղը:

Պատճառները

Պաթոլոգիայի առաջացման հիմնական նախապայմանները քրոմոսոմային անոմալիաներն են, որոնք նկատվում են հղի կանանց 17-20 %-ի մոտ: Այս հիվանդությանը խթանում են վարակները, ֆիզիկական վնասվածքները,արյունազեղումը: Հիվանդությունը կարող է զարգանալ նաև այլ շեղումների պատճառով:

Պտղի օրգանը մեծանում է մինչև 12-20 միլիմետր: Եթե ժամանակի ընթացքում նյարդային պարկերն ավելի մեծանան, ապա հիդրոցեֆալիայի առաջացման մեծ վտանգ կա:

Ախտանիշներ

Ապագա երեխայի մոտ հիվանդությունը կարող է հրահրել Դաունի, Էդվարդսի կամ Թերների համախտանիշներ առաջացում: Պաթոլոգիան առավել շատ ազդում է սրտի կառուցվածքի, գլխուղեղի և շարժողական-հենարանային համակարգի փոփոխութունների վրա: Հստակ շեղումը հնարավոր է նկատել ՈՒՁՀ-ի միջոցով՝ հղիության 20-23-րդ շաբաթականներում: Արատը հնարավոր է արձանագրել հղիության 3-րդ եռամսյակի սկզբում: Պաթոլոգիայի hայտնաբերման լավագույն ժամանակահատվածը 25-26-րդ շաբաթականն է: Եթե այս երևույթը միակ պաթոլոգիան է, ապա հավանականությունը, որ քրոմոսոմային ծանր հետևանքներ կարող են առաջանալ, բավական ցածր է: Բժիշկ-գենետիկը որոշում է երեխայի մոտ բարդությունների առկա ռիսկը, կախված նրանից, թե որքան են մեծանում փորոքները:

Ախտորոշում

Վենտրիկուլոմեգալիան հնարավոր է ախտորոշել 17-33-րդ շաբաթականներում՝ օգտագործելով այնպիսի մեթոդներ,ինչպիսիք են ՈՒՁՀ-ն և սպեկտրային կարիոտիպը։

Պերինատալ հետազոտության ժամանակ անհրաժեշտ է ուշադիր ուսումնասիրել բոլոր անատոմիական կառույցները:

Ճշգրիտ ախտորոշմանը կօգնի գլխի սկանավորումը և արտաքին կողմերի չափերի որոշումը: Այս երևույթի մասին կարելի է խոսել այն դեպքում, երբ օրգաններն ունեն 10 մմ-ից ավել չափս:

Բուժում

Նորածնի բուժման թերապիայի հիմնական նպատակը դրա հետևանքների՝ կենտրոնական նյարդային համակարգի ծանր հիվանդությունների կանխարգելումն է։ Նյարդաբանը և մանկաբույժը նշանակում են հակաhիպոքսանտներ, դիուրետիկներ և վիտամիններ։ Բացի այդ, երեխաներին ցուցված են մերսումներ և բուժական ֆիզկուլտուրա:

Նյարդաբանական արատների զարգացումը կանխելու համար նշանակվում են դեղամիջոցներ, որոնք նպաստում են օրգանիզմում կալիումի կուտակմանը:

Կանխարգելում

Պաթոլոգիայի կանխարգելումը հղիության պատշաճ պլանավորման մեջ է:

Այսպիսով, կանանց խորհուրդ է տրվում.

• Բժշկական և գենետիկական խորհրդատվություն,

• ֆոլաթթվի ընդունում (վերարտադրողական տարիքի կանանց),

• Քրոնիկ հիվանդությունների կանխարգելում: