Կնոջ վերածնունդ՝ հղիություն

Հղիությունը մոր և երեխայի կյանքում բարդ ու պատասխանատու շրջան է: Կնոջ վիճակն անխուսափելիորեն փոխվում է, և նա ոչինչ չի կարող անել դրա դեմ: Ընդ որում՝ եթե փոփոխությունները ֆիզիկական են (ինքնազգացողությունը և մարմնի փոփոխությունները), ապա դա այն է, ինչն սպասելի է կնոջ համար և հասկանալի, իսկ հոգեկանի փոփոխությունները կարող են անսպասելի և անգամ վախեցնող լինել:

Հղիության ընթացքում կինը նոր կարգավիճակ է ձեռք բերում՝ ինչպես անձնային, այնպես էլ հասարակական: Նա հստակ գիտակցում է այն, ինչից զրկվում է՝ այդ կարգավիճակին անցնելով: Գիտակցում է այն, որ ինքն ինքնուրույն, անկախ մարդ էր, իր զգացմունքները, էներգիան և այլ շատ բաներ պատկանում էին միայն իրեն, իսկ այժմ առհավետ կապված է այլ մարդու հետ, ում կյանքի և ճակատագրի համար պատասխանատու է, ում այժմ ծառայելու է իր մարմինը (համենայն դեպս հղիության և կրծքով կերակրման շրջանում), իր մտքերն ու զգացմունքները, իր ժամանակ ու ուժերը: Այն, ինչ նա ձեռք կբերի երեխայի ծնունդով, դեռևս անորոշ է. չէ՞ որ երեխան ինքնին դեռևս չկա, և ինքը չի կարող երեխայից ճանաչում, քնքշություն և սեր ստանալ: Կարող է միայն պատկերացնել: Իսկ այ փոփոխություններն արդեն զգալ են տալիս. երեխան փոխում է ոչ միայն մոր մարմինը, այլև համային նախընտրությունները, տրամադրությունը և բնավորությունը: Այս ամենն զգալի է հատկապես հղիության սկզբում: Ավելի ուշ, երբ մայրն սկսի զգալ երեխայի խաղը, նրա կերպարը (հետևաբար և այն ամենալավը, որ ինքը կստանա երեխայից) իրական տեսք կստանա: Իսկ մինչ այդ կինն ավելի սուր է ապրում սեփական մարմնի, ֆիզիկական և հոգեկան վիճակի կառավարման կորուստը: Այս ապրումները կարող են արտացոլվել երազներում, երևակայության մեջ, երեխայի մասին հակասական պատկերացումներում, ապագայի հանդեպ մտավախություններում և այլն: Այսպիսի վիճակին են նպաստում նաև հորմոնային փոփոխությունները, որոնք ավարտվում են հղիության առաջին եռամսյակի վերջում:

Հղիության շրջանում կինն առավել շատ է զգում աջակցության և հասկացված լինելու կարիք, սակայն ոչ միշտ է մտերիմների կողմից հարաբերությունների վերակառուցման պատրաստակամություն զգացվում: Դա ևս հասկանալի է. չէ՞ որ կինը դեռևս նախկին տեսքն ունի, նրա հղիությունը ոչ մի կերպ չի արտահայտվել արտաքնապես, անգամ նա ինքը դեռևս չի զգում երեխայի ներկայությունը, զգում է միայն իր հետ կատարվող փոփոխությունները: Հնարավոր է, որ այսպիսի վիճակն անհանգստացնի կնոջը, նա հաճախ է փորձում մտերիմների՝ հատկապես ամուսնու հետ հարաբերությունները: Նրա՝ ընտանիքի անդամների տեսանկյունից անհիմն քմահաճությունները և մանրուքների պատճառով անսպասելի նեղացկոտությունը կարող են անհասկանալի մնալ մտերիմների համար և անգամ գնահատվել որպես գիտակցված ճնշում հղի կնոջ կողմից:

Իրականում ապագա մայրիկն սկսում է «վերակառուցել» իրեն, նա պետք է փոխվի, կարծես վերածնվի երեխայի հետ՝ իր ծնողների երեխայից վերածվելով մոր իր երեխայի համար:

Նա կարող է այս բարդ և դրամատիկ ընթացքն ապրել որպես հին ես-ի մահ (իրեն այնքա՜ն ծանոթ և հարազատ) և նոր ես-ի ծնունդ (իրեն այնքա՜ն անծանոթ և անհասկանալի): Հղիության կեսերին այս վերածնունդն արդեն ավարտված կլինի, շրջապատի մարդիկ էլ կօգնեն. նրանք արդեն տեսնում են այդ նոր կնոջը, ապագա երեխայի մորը:

Սկիզբը, ինչպես միշտ, ավելի դժվար է: Հղիությունը միայն երեխայի ծնունդը չէ, այն նոր ընտանիքի և նրա յուրաքանչյուր անդամի ծնունդն է. մոր ծնունդը, հոր ծնունդը, երեխաների համար՝ իրենց ծնունդը որպես եղբոր և քրոջ, ավագ սերնդի համար՝ որպես տատիկի և պապիկի:

Սա ընտանիքի յուրաքանչյուր անդամի և ընտանիքի ճգնաժամն է: Բնականաբար այս ամենում գլխավոր հերոսը կինն է: Ընդ որում՝ յուրաքանչյուր հաջորդ հղիությունը ոչնչով չի տարբերվում առաջինից, այն ևս ճգնաժամ է, միայն թե մի փոքր ավելի մեղմ: Այնպես որ հարկավոր չէ նվազեցնել փոփոխությունների լրջությունը, խուճապի մատնվել ևս պետք չէ: Նոր կյանքին պատրաստվելու լավագույն միջոցը նրա մասին ավելի շատ տեղեկություններ ունենալն է և առաջին հերթին հղիության ընթացքում կնոջ հետ կատարվող փոփոխությունների մասին իմանալը:

Կազմվածքի փոփոխություններին զուգահեռ (որոնք գեղեցկության ժամանակակից ընկալմամբ այնքան էլ հիացմունքով չեն ընդունվում) փոխվում է նաև մարմնի «որակը». մաշկն ավելի ձիգ, նուրբ և հարթ է դառնում, մկանները և հյուսվածքները՝ ավելի առաձգական, նյութափոխանակությունը՝ ավելի արագ: Այդ ամենը վերադարձնում է և երկարացնում օրգանիզմի երիտասարդությունը:

Ֆիզիկական փոփոխություններին համընթաց փոփոխություններ են կատարվում նաև հոգեկանում: Կինն ավելի զգայուն է դառնում, վառ արտահայտված, արագ փոփոխվող հույզերով: Զարգանում է ներհայեցողությունը՝ ինտուիցիան, արվեստի նկատմամբ սեր և ճաշակ է ձևավորվում (օրինակ նկարչության, երաժշտության, պոեզիայի հանդեպ): Մարմնում նոր և հետաքրքիր զգացողություններ են արթնանում (հատկապես երեխայի խաղը): Միևնույն ժամանակ մեծանում է զգայունակությունը, հոգածության պահանջը, կախվածությունը, մի խոսքով՝ երկրորդ մանկություն: Հապա մտածեք: Մենք միշտ կարծել ենք, որ հետադարձ ճանապարհ չկա դեպի մանկություն: Սա բնության պարգևն է: Օգտվեք նրանից, ապրեք և զգացեք կյանքն այնպես, ինչպես հրամայում է ձեզ ձեր մարմինն ու հոգին: Իրականում այդ ամենը մի քանի ամիս է տևելու, ձեզ համար այնքա՜ն թանկ ամիսներ: Թող որ հիմա ձեր ընտանիքը մի փոքր խնամի ձեզ դայակի նման: Դա կօգնի ձեզ անցնել վերածնման, մայր դառնալու, նոր և հասուն ճանապարհով: Այդպես ամբողջ ընտանիքի համար ևս հեշտ կլինի անցնել նոր կարգավիճակի և պատրաստվել, որ երեխայի ծնունդից հետո մի շարք նոր պարտականություններ ստանձնելու կարիք է լինելու, որպեսզի մայրը կարողանա կենտրոնանալ երեխայի վրա: