Յուրաքանչյուր աղջիկ միգուցե խուճապի մատնվի, եթե դաշտանային ցիկլի կեսերին հայտնաբերի նույնիսկ շատ քիչ քանակությամբ արյունային արտադրություն: Որոշ դեպքերում սա կարող է համարվել օրգանիզմի բնականոն ռեակցիա, սակայն եթե կասկածներ կան, ապա անհրաժեշտ է դիմել բժշկի օգնության: Դա ակտուալ է հատկապես այն աղջիկների համար, ում մոտ միջդաշտանային արյունահոսությունը տևում է ենթադրյալ 72 ժամից ավել:

Որո՞նք են դրա առաջացման պատճառները

Այսպիսի ախտանշան կարող է արտահայտվել ոչ միայն դաշտանից հետո, այլ նրա սկսելուց առաջ: Ընդ որում՝ որոշ դեպքերում արյունային արտադրությունը կարող է հայտնվել ձվազատման ժամանակահատվածում՝ մոտավորապես դաշտանի 10-16-րդ օրերի ընթացում: Գիտնականները բացատրում են, որ էնդոմետրիումը թուլանում է կնոջ օրգանիզմում ցիկլի կեսերին էստրոգենի կտրուկ նվազման հետևանքով: Այս իրավիճակը լուծելի է հորմոնալ շտկման շնորհիվ: Որոշ հավելումներ ընդունակ են վերահսկել պակասող հորմոնի մակարդակը, իսկ եթե այս ամենի հետ մեկտեղ նկատվում է նաև միզասեռական համակարգի տարբեր խանգարումեր, ապա միջդաշտանային արյունային արտադրությունը կարող է էականորեն ուժեղանալ:

Հորմոնյին դեղամիջոցների ընդունման սկիզբը ևս կարող է ազդել հորմոնային ֆոնի վրա և առաջացնել արյունային արտադրություն: Բայց, այդուհանդերձ, օրգանիզմի հարմարումը նոր ռեժիմին չպետք է գերազանցի 3 ամիսը: Հակառակ դեպքում ստիպված կլինեք դիմել բուժող բժշկին, որպեզի ձեզ չհամապատասխանող հորմոնային դեղամիջոցը փոխվի: Երբ դադարեցվում է հորմոնային միջոցների ընդունումը, հորմոնային ֆոնի փոփոխությունը նույնպես առաջացնում է փոքր քանակությամբ արյունային արտադրություն: Առողջության համար վտանգ չներկայացնող արյունային արտադրության պատճառներ են համարվում՝

• վահանաձև գեղձի հորմոնների ցածր մակարդակը, 
• էստրոգեն պարունակող հավելումների ընդունումը կամ դրանցից հրաժարումը, 
• ներարգանդային պարույրի տեղադրումը, 
• որոշակի դեղորայքի ընդունումը, 
• գինեկոլոգիական միջամտությունները, օրինակ՝ արգանդի պարանոցի այրումը, 
• մշտական սթրեսները, 
• վարակային բորբոքումները կամ հեշտոցի վնասվածքային խանգարումները և այլն: 

Պետք է անցնել որոշակի ախտորոշիչ հետազոտություններ, որպեսզի համոզվեք, որ արտարգանդային հղիություն չկա:

Ինչի՞ց են բարդություններ առաջանում

Եթե բժիշկը սահմանում է, որ հիվանդության պատճառը հիմնված է սթրեսի վրա, հիվանդին նշանակում է հանգստացնող դեղորայք և խորհուրդ տալիս հուզական հանգիստ: Գրեթե նույն բանը վերաբերում է նաև ծանր սեռական ակտից հետո առաջացած հեշտոցի լորձաթաղանթի վնասվածքներին: Այս դեպքում կնոջը ցուցվում է լիակատար սեռական հանգիստ: Եթե վնասվածքներն ավելի լուրջ բնույթ են կրում, բուժում են վնասվածքը: Արյունային արտադրությունները հիմնականում կապված են սեռավարակների առկայության հետ: Նմանատիպ վիճակերի լուծման համար բժիշկն ստիպված է լինում համապատասխան հետազոտությունների արդյունքերի հիման վրա նշանակել առավել օպտիմալ հակաբիոտիկներ, մետրանիդազոլ, տեղային կիրառման միջոցներ և այլն:

Ամենատարածված պայմանական-ախտաբանական վարակներ են համարվում կանդիդա և գարդներելա ընտանիքի պատկանող մանրէները: Սա պայմանավորված է նրանով, որ այս միկրոօրգանիզմներն ապրում են երկու սեռերի օրգանիզմներում: Ցիկլի կեսերին արյունային արտադրությունների պատճառ կարող են նաև հանդիսանալ քլամիդիան, միկոպլազման և ուրեապլազման:

Բժշկության մեջ այսպիսի արյունահոսությունները բաժանվում են 2 խմբի՝ միջդաշտանային արյունահոսություն և արգանդային արյունահոսություն (մետրորագիա): Առաջին տեսակը քիչ թե շատ հասկանալի է, սակայն երկրորդը վկայում է այլ՝ ծավալուն արգանդային արյունահոսության մասին: Այս դեպքում անհրաժեշտ է սահմանել հիվանդության տեսակը, որն առաջացրել է նման ախտաբանական գործընթաց: Արյունահոսություններն ինքնին կարող են ենթադրել արգանդային հիվանդություն՝ երբեմն շատ լուրջ:

Վերարտադրողական համակարգի ամենատարածված հիվանդություններ են՝

• խորիոն-էպիթելիոմա, 
• արգանդի պարանոցի էրոզիա, 
• արգանդի պարանոցի քաղցկեղ, 
• միոմա և այլն: 

Գործնականում առավել շատ հանդիպում է էնդոմետրիոզը՝ էնդոմետրիումի գերաճը: Արյունահոսությունն ուղեկցվում է ցավային զգացողություններով ոչ միայն դաշտանի ընթացքում, այլև սեռական ակտի ժամանակ: Արգանդի պարանոցի էրոզիան նույնպես կարող է առաջացնել արյունահոսություն ցիկլի կեսերին, բայց սովորաբար քիչ: Հաճախ բնածին բնույթի էրոզիան հետ է աճում առանց որևէ բժշկական միջամտության: Հիվանդությունը կարող է արտահայտվել որովային ստորին հատվածում աննշան ցավերով:

Արգանդի միոման կարող է առաջացնել միզասեռական համակարգի խախտումներ, որոնք էլ հնարավոր է ավարտվեն արյունահոսություններով: Ուռուցքն առաջանում է հորմոնալ խախտումների պատճառով, որի հետևանքով կարող է դաշտանային ցիկլի խանգարում առաջանալ: Դաշտանադադարի (մենոպաուզա) ընթացքում հնարավոր է այն հետաճի, բայց ոչ բոլոր դեպքերում է այդպես: Իսկ ահա արգանդի պարանոցի քաղցկեղը, ինչպես և խորիոն-էպիթելիոման, արդեն համարվում են չարորակ գոյացություններ: Այս երկու դեպքում էլ արյունահոսությունը կարող է ոչ միայն առատ լինել, այլև երկարատև:

Ինչպե՞ս բուժել նմանատիպ հիվանդությունները

Հիվանդը նախ և առաջ անցնում է գինեկոլոգիական զննում և հանձնում է միկրոֆլորայի մաքրության անալիզ: Եթե կնոջ օրգանիզմում վարակներ չեն հայտնաբերվում, ապա անհրաժեշտ է անցնել թաքնված վարակների հետազոտություն: Ախտածին մարմինների բացակայության դեպքում բժիշկը բացառում է արգանդային արյունահոսության առաջացման վարակային պատճառը:

Հարկ է նշել, որ եթե արտադրությունն առատ չէ և ունի թեթև վարդագույն երանգ, ապա ամենայն հավանականությամբ խնդիրը հիվանդության մեջ չէ, այլ պարզապես սեռական ակտի ժամանակ տեղի ունեցած թեթև վնասվածքի: Եթե արտադրությունը կրում է ալ կարմիր գույն, ապա խնդիրը պետք է փնտրել ներքին սեռական օրգաններում:

Պահպանողական բուժումից հետո կնոջը սովորաբար նշանակվում է առողջարանային բուժում: Եթե բացահայտված վարակը կարող է սեռական ճանապարհով փոխանցվել, ապա անհրաժեշտ է նաև զբաղվել սեռական զուգընկերոջ բուժմամբ: Անհրաժեշտ է նաև հանձնել անալիզ՝ հորմոնային հավասարակշռությունն ստուգելու համար: Ի դեպ, հորմոնային խանգարումների ժամանակ պահանջվում է առավելապես համալիր մոտեցում, քանի որ հորմոնային համակարգը գործում է մյուս ներքին օրգանների հետ մեկտեղ: Հորմոնային շեղումն ինքնին ազդանշան է, որ օրգանիզմում որևէ տարր իր աշխատանքը սխալ է կատարում: Ընդ որում՝ այդ օրգանը կարող է լինել միզասեռական համակարգից: Այդ պատճառով էլ հայտնաբերված օրգանի սխալ աշխատանքի շտկումը կարող է լուծել արյունային արտադրության հարցը ևս:

Երկունքի նման կտրող ցավերը կարող են վկայել, որ օրգանիզմում սկսվում են զարագանալ արգանդային լուրջ հիվանդություններ: Այնինչ նմանատիպ նշան կարող է լինել նաև ձվարանի պատռվածքի դեպքում: Տվյալ դեպքում անհրաժեշտ է անհապաղ դիմել բժշկական օգնության: Այսպիսի իրավիճակը դեղորայքային ճանապարհով չի լուծվում, անհրաժեշտ է դիմել վիրահատական մեթոդների:

Արգանդի միոման մտավախության առիթ չի տալիս, քանի դեռ չի հասել մեծ չափերի: Բարդացած լինելու դեպքում միոման հեռացվում է արգանդի հետ միասին: Արգանդի պարանոցի քաղցկեղն իր արագ ընթացքի պատճառով ենթարկվում է միակ լուծման՝ վիրահատական բուժման: Բարդ հիվանդությունների կանխարգելման համար անհրաժեշտ է պարբերաբար հաճախել գինեկոլոգի, ինչպես նաև բուժել ընթացիկ բորբոքային պրոցեսները:

 

Աղբյուրը