Ներարգանդային պարույրը որպես բեղմնականխիչ միջոց
Ներարգանդային միջոցների ազդեցությունը մյուս բոլոր հակաբեղմնավորիչներից նրանով է տարբերվում, որ դրանք չեն խոչընդոտում ձվաբջջի բեղմնավորմանը, ապահովում են դրա արագ ընթացքն արգանդափողերով դեպի արգանդ (մոտ 5-7 անգամ սովորականից արագ), ինչի հետևանքով ձվաբջիջը չի հասցնում ձեռք բերել արգանդի պատին կպչելու համար անհրաժեշտ հատկանիշները` իր հետագա զարգացման համար: Դրա հետ մեկտեղ նաև արգանդի պատերը դեռևս բավարար չափով նախապատրաստված չեն նման ներդրման (իմպլանտացիա) համար: Բացի այդ, կարծիք կա, որ ՆԱՄ-երն էնդոմետրիումի հականեխական (ասեպտիկ) բորբոքում են առաջացնում:
Հետևանքը լինում է բեղմնավորված ձվաբջջի պոկվելը, անհնարին է դառնում դրա ներդրվելը: Պղինձն ավելացնում է էնդոմետրիումի բջջային ներսփռանքը և լրացուցիչ ցիտոտոքսիկ ազդեցություն գործում սերմի ու բլաստոցիստի, ինչպես նաև էնդոմետրիումի ու բլաստոցիստի միջև փոխանակային գործընթացների վրա, ուստի դրա ավելացումը ՆԱՄ-երին ուժեղացնում է հակաբեղմնավորիչ արդյունքը:
Հաշի առնելով ՆԱՄ-ների բարձր արդյունավետությունը և դրանց հարուցած կողմնակի երևույթների սակավությունը` բժիշկները խորհուրդ են տալիս դրանք օգտագործել բժշկական ցուցումներով զարկերակային գերճնշման, շաքարախտի, ռևմատզիմի, երիկամների, լյարդի հիվանդությունների և այլ դեպքերում: ՆԱՄ-ների ներմուծումը երբեմն վերացնում է ինֆանտիլիզմը` արգանդի թերզարգացումը: Սակայն ՆԱՄ-ներից օգտվել կարող են իրենց թույլ տալ կանանց 70-75%-ը` հակացուցումների պատճառով:
Հակացուցումները
ՆԱՄ-ների կիրառման բացարձակ հակացումներն են՝
- ներքին և արտաքին սեռական օրգանների սուր և ենթասուր բորբոքային հիվանդությունները,
- արգանդի պարանոցի կամ մարմնի քաղցկեղի կասկածը,
- անհայտ ծագման արյունահոսությունը,
- հղիության կասկածը,
- նախկինում ունեցած արտարգանդային հղիությունը:
Հարաբերական հակացումներ են՝
- փոքր կոնքում նախկինում տարած բորբոքային հիվանդություններ` էնդոցերվիցիտ, կոլպիտ,
- առատ, հաճախակի կամ դաշտանային արյունահոսությունը,
- ցավոտ դաշտանը,
- արգանդի պարանոցի կամ ձվարանների էնդոմետրիոզը,
- էնդոմետրիումի գերաճ կամ պոլիպոզը,
- արգանդի թերաճը,
- արգանդի բազմաթիվ միոմաները, որոնք տձևացրել են դրա խոռոչը և խանգարում են ՆԱՄ-ների տեղադրմանը,
- արգանդի զարգացման բնածին արատները` երկեղջյուր կամ թամբաձև արգանդը,
- արգանդի խոռոչի և պարանոցի համատեղ երկարության կարճ լինելը (միասին` 6սմ-ից կարճ),
- արգանդի պարանոցի ձևախախտը, պարանոցային խողովակի նեղացումը,
- սակավարյունություն և արյան համակարգի այլ հիվանդություններ,
- արտասեռական բորբոքային քրոնիկական հիվանդությունները`հաճախակի սրացումներով, ենթասուր էնդոկարդիտը,
- ալերգիայի ծանր տեսակները, հատկապես պղնձի հանդեպ: