Թրոմբոցիտոպենիան հղիության դեպքում
13237
Թրոմբոցիտոպենիան ախտաբանական վիճակ է, որի դեպքում արյան մեջ կտրուկ պակասում է թրոմբոցիտենրի քանակը։ Հենց թրոմբոցիտներն են նպաստում արյան մակարդմանը, և դրանց քանակի նվազման դեպքում արյունը լավ չի մակարդվում, նշանակում է, որ ցանկացած վնասվածք կամ քերծվածք կարող է հանգեցնել արյան կորստի։
Պատճառները
Հնարավոր է, որ հղիության ընթացքում անոմալիան պայմանավորված լինի ֆիզիոլոգիական պրոցեսներով։ Սովորաբար հանդիպում է հղիության վերջին շաբաթների ընթացքում, առանց կլինիկական պատկերի։ Իսկ այ ախտաբանական թրոմբոցիտոպենիան կարող է զարգանալ ցանկցած եռամսյակում և կարող է ախտանշաններ ունենալ ու վտանգել մոր ու պտղի կյանքը։
Ախտաբանական թրոմբոցիտոպենիայի պատճառներն են՝
- հորմոնային վերակառուցում, որ կրճատում է թրոմբոցիտների կյանքը,
- արյան հոսքի մեծացումը,
- B12 վիտամինի և ֆոլատի պակաս,
- վիրուսային-բորբոքիչ հիվանդությունները հղիության ընթացքում,
- ալերգիաներ,
- աուտոիմուն խանգարումներ,
- օրգանիզմի թունավորում,
- ընկերքի շերտազատում և մանկաբարձական այլ արյունահոսություն,
- ժառանգական գործոն և գենետիկ մուտացիաներ և այլն։
Ախտանշանները
Եթե հղիության ընթացքում կինը արյան ընդհանուր անալիզ չի հանձնել, որի միջոցով պարզ երևում է խնդիրը, ապա հնարավոր է թրոմբոցիտոպենիան հայտնաբերել ըստ հետևյալ բնորոշ ախտանշանների՝
- արգանդային արյունահոսություն,
- թութքային հանգույցների կամ անալային ճաքերի արյունահոսություն,
- էկխիմոզներ՝ մանր արյունազեղումներ ոտքերին, որովայնին և կրծքավանդակին,
- քթային արյունահոսություն,
- կապտուկների առաջացում անգամ թույլ դիպչելուց և առհասարակ չդիպչելուց և այլն։
Ախտորոշումը
Ախտորոշումն իրականացվում է արյան ընդհանուր և քիմիական հետազոտության, արյան՝ աուտոհակամարմինների հայտնաբերման հետազոտության, մակարդելիության գործոնի որոշման հետազոտության միջոցով։
Բարդությունները
Եթե թրոմբոցիտոպենիան աուտոիմունային է լինում, ապա հակամարմիններն ընկերքի միջոցով անցնում են պտղի արյան մեջ և նորածնի թրոմբոցիտոպենիա է զարգանում։ Նրանց համար այդ խիստ վտանգավոր է, քանի որ սպառնում է ներգանգային արյունազեղմամբ և վաղաժամ մահվամբ։
Բուժումը
Հարկավոր է պարբերաբալ այցելել հղիությունը վարող բժշկին և կատարել նրա բոլոր հանձնարարություններն ու ընդունել նշանակած պրեպարատները։ Չի կարելի ինքնաբուժությամբ զբաղվել, խորհուրդ չի տրվում նաև դիմել ժողովրդական բժշկության միջոցներին։ Բուժումն ուղղված է լինում հիմնական հիվանդության բուժմանն ու հեմոստազի պահպանմանը։ Դեղորայքային բուժումը հնարավոր է դառնում հղիության երկրորդ և երրորդ եռամսյակներում։
