Արգանդի պարանոցի երկարություն

Հղիության պահպանման և բարեհաջող ընթացքի հարցում կարևոր դեր խաղացող գործոններից մեկը արգանդի պարանոցի երկարությունն է։ Այն չափում են ՈւՁՀ միջոցով հղիության ամբողջ ընթացքում, քանի որ շեղումն սպառնում է պտղին և հարկավոր է ժամանակին ախտորոշել ու վերացնել այն։ Որքա՞ն պետք է լինի արգանդի պարանոցի սովորական երկարությունը:

Արգանդի պարանոցը մկանային խողովակ է, որն արգանդի խոռոչը կապում է հեշտոցին։ Հղիության ընթացքում այն պինդ է, ոչ առաձգական, մկանային օղը թույլ չի տալիս, որ այն ժամանակից շուտ բացվի, իսկ լորձային խցանն ապահովում է, որ վարակներ չներթափանցեն պտղապարկի մեջ։

Արգանդի երկարությունը 12-րդ և 40-րդ շաբաթների միջև պետք է լինի 34-45 մմ։ Հղիության բնականոն ընթացքի դեպքում 38-րդ շաբաթում արգանդի պարանոցը հասունանում է, փափկում, կարճանում և սկսում բացվել։ Երբեմն, սակայն, այդ պատահում է ավելի վաղ ժամկետում և մեծանում է վաղաժամ ծննդաբերության հավանականությունը։

Անհանգստացնող ախտանշաններ հնարավոր է հայտնաբերել ՈւՁՀ-ի ընթացքում, դրանցից են․ պարանոցի կարճացումը մինչև 30մմ և պակաս հատուկ հսկողություն է պահանջում։ Հնարավոր է, որ արգանդի պարանոցի այդ երկարությունը որոշ կանանց համար բնական լինի․ եթե հղիությունից առաջ էլ երկարությունը 3սմ է եղել, ապա անատոմիական առանձնահատկություն է, ոչ թե պաթոլոգիա։

Վտանգավոր է 20մմ և պակաս երկարությունը, այդ դեպքերում ախտորոշվում է իսթմիկացերվիկալային անբավարարություն և վիրաբուժական շտկում է իրականացվում։ Վաղաժամ ծննդաբերության վտանգի մասին է վկայում նաև ներքին օղի տրամագիծը։

6մմ-ից մեծ տրամագիծը վկայում է պարանոցի բացվելու մասին, եթե անգամ վերջինիս երկարությունը 20մմ-ից ավել է, այդ դեպքում նույնպես վիրաբուժական միջամտություն է կատարվում հղիությունը պահպանելու համար։ Արգանդի չափից երկար պարանոցը խնդիրներ չի հարուցում, ընդհակառակը, երաշխավորում է, որ իսթմիկացերվիկալային անբավարարություն չի լինի։