Թիրեոտոքսիկոզ

Վահանաձև գեղձի հիվանդություններն ամենահամառն են, քանի որ երկար ժամանակ ընթանում են իրենց զգալ չտալով։ Հիմնականում հանդիպում են բարորակ ուռուցքները՝ կիստաներն ու ադենոմաները։

Թիրեոտոքսիկոզը՝ հիպերթիրեոզը, ախտաբանական վիճակ է, որի դեպքում T3 և T4 հորմոնները չափից շատ են արտադրվում։ Այդ երևույթներով են ընթանում էնդոկրին համակարգի մի շարք հիվանդություններ, այդ թվում՝ դիֆուզ խպիպը, բազմահանգույց թունավոր խպիպը, թունավոր ադենոման և այլն։

Կախված բուժառուի օրգանիզմի առանձնահատկություններից, ընդհանուր վիճակից, հարակից հիվանդություններից, ախտորոշումից և թիրեոտոքսիկոզի ծանրության աստիճանից՝ վիճակը շտկվում է դեղորայքային թերապիայով կամ վահանաձև գեղձի հեռացման վիրահատությամբ։

Վիրահատական բուժումն իրականացվում է խիստ ցուցումներով՝

• եթե հիվանդությունն ունի կրկնվող բնույթ, 
• եթե վահանաձև գեղձը մեծացել է, 
• եթե դեղորայքային թերապիան արդյունք չի տալիս։ 

Թիրեոտոքսիկոզի վիրահատական բուժումը

Վիրահատական միջամտության ծավալը կախված է վահանաձև գեղձի ախտահարվածության աստիճանից։ Օրգանի ամբողջական կամ մասնակի հեռացման համար կարող է կիրառվել ուլտրաձայնային հատուկ դանակ՝ Harmonic Focus։

Վերականգնումը

Ժամանակակից մեթոդիկաների կիրառումը թույլ էտալիս նվազեցնել հյուսվածքների վնասման վտանգը՝ ապահովելով արագ ապաքինումը։ Թիրեոիդէկտոմիայից հետո բուժառուն ստացիոնարում անցկացնում է մեկից երկու օր։

Առաջիկա երկու շաբաթվա ընթացքում հնարավոր է, որ պարանոցի հատվածում ցավ, ձայնի փոփոխություն, այտուցվածություն զգացվի։ Սովորաբար այդ ամենն անցնում է ինքնուրույն և անհետևանք։

Վահանաձև գեղձի հեռացումից հետո հիպոթիրեոզ է զարգանում, այդ պատճառով հորմոնային թերապիա է նշանակվում։

Աղբյուրը