Երեխայի կոնքազդրային հոդի դիսպլազիա

Երեխայի կոնքազդրային հոդի դիսպլազիա

Կոնքազդրային հոդի դիսպլազիան վիճակ է, որի դեպքում նորածնի ազդրոսկրը սխալ է տեղակայված և հոդում տեղաշարժված է իր տեղից: Ինչու՞ է այդպես լինում և բուժման ի՞նչ եղանակներ կան: Ավելի հաճախ հիվանդությունը խոցում է աղջիկներին, հատկապես հետույքային առաջադրությամբ ծնվածներին: Բուժումը ժամանակին սկսելու դեպքում երեխաների բացարձակ մեծամասնությունը լիովին առողջանում է՝ առանց որևէ հետևանքների: Բժշկությունն առանձնացնում է դիսպլազիայի մի քանի տեսակ, որոնք տարբեր են ըստ արտահայտվածության:

Դիսպլազիան լինում է ինչպես միակողմանի, այնպես էլ երկկողմանի:

  • Թեթև դեպքերում կապանները և այլ փափուկ հյուսվածքները քիպ չեն գրկում հոդը և ազդոսկրին թույլ են տալիս հոդի փոսիկում (քացախափոսում) նորմայից շատ տեղաշարժվել: 
  • Ավելի ծանր դեպքերում հոդն այնքան ազատ է, որ ազդրոսկրի գնդաձև գլխիկը մասամբ դուրս է գալիս իր փոսից: Դա կոչվում է ենթահոդախախտ:
  • Հոդախախտը դիսպլազիայի ամենալուրջ ձևն է: Ազդրոսկրի գլխիկն ամբողջությամբ դուրս է գալիս փոսի սահմաններից, հոդի աշխատանքն ամբողջությամբ խախտվում է:

Հոդախախտի կամ ենթահոդախախտի դեպքում հոդափոսը հաճախ շատ փոքր է, նման է ափսեի, ոչ թե բաժակի, ինչպես պետք է լինի նորմայում:

Դիսպլազիայի պատճառները

Այս հիվանդության ճշգրիտ պատճառներն անհայտ են: Վտանգի որոշ գործոններ ազդում են դիսպլազիայի առաջացման վրա, ինչպես օրինակ՝ սեռը, ժառանգականությունը և ծննդաբերությունից առաջ արգանդում ունեցած դիրքը: Հիվանդությանն առավել հակված են աղջիկները: Դիսպլազիայի առաջացման մեծ վտանգ կա հետույքային առաջադրությամբ առաջնածին աղջկա դեպքում, հատկապես եթե հիվանդությունը նրա ծնողների մոտ էլ է հայտնաբերվել: Դիսպլազիայի ախտանշանները Կոնքազդրային հոդերի դիսպլազիան երեխայի մոտ ցավ չի առաջացնում: Հիվանդությունը հայտնաբերում է բժիշկը զննության ժամանակ:

Դիսպլազիայի դեպքում նորածնի մոտ ախտորոշվում է՝

  • չափազանց ազատ կոնքազդրային հոդ, զննության ժամանակ ազդրոսկրի գլխիկը դուրս է թռչում քացախափոսից,
  • մեկ ոտքը մյուսից կարճ է (միակողմանի դիսպլազիայի դեպքում);
  • հետույքի վրա լրացուցիչ (ավելորդ) ծալքեր մի կամ երկու կողմից,
  • մի հոդի շարժումները տարբերվում են մյուսից: Քայլել սկսող երեխայի մոտ դիսպլազիան արտահայտվում է այսպես՝
  • քայլում է ոտքի մատների վրա՝ մեկ կամ երկու կրունկները կախված պահելով ,
  • քայլում է կաղալով կամ երկու կողմ ճոճվող քայլվածքով («բադի քայլվածք»)՝ երկու հոդերի ախտահարման դեպքում: 

Եթե դիսպլազիան չբուժվի, երեխան ապագայում կկաղա:

Ախտորոշումը՝ դիսպլազիա

Նախնական ախտորոշումը տրվում է նորածնի՝ մանկաբույժի կամ օրթոպեդի կողմից զննվելուց հետո՝ հայտնաբերված ախտանշանների հիման վրա: 3 ամսականից մեծ երեխաների մոտ ախտորոշումը որոշելն ավելի բարդ է, քանի որ միակ ակնհայտ ախտանշանը կարող է լինել ախտահարված հոդի շարժունությունը: Երբեմն հնարավոր է դիսպլազիան սխալմամբ ախտորոշվի առողջ երեխային: Դիսպլազիայի կասկածի դեպքում զննումից հետո պարտադիր նշանակվում է լրացուցիչ հետազոտություն՝ կոնքազդրային հոդերի ՈՒՁ կամ ռենտգեն հետազոտություն:

Դիսպլազիայի բուժումը

Որքան շուտ է սկսվում դիսպլազիայի բուժումը, այնքան ավելի մեծ է երեխայի լրիվ առողջանալու հնարավորությունը: Կատարյալ դեպքում բնածին հոդախախտը պետք է ախտորոշվի դեռևս ծննդատանը, և անմիջապես սկսվի բուժումը: Եթե դիսպլազիան թույլ է արտահայտված, ոչ միշտ է հնարավոր այն հայտնաբերել ծննդատանը, սակայն ցանկացած դեպքում ավելի լավ կլինի բուժումն սկսել մինչև 1–3-ամսական հասակը:

Ցանկացած տեսակի դիսպլազիայի բուժումը կայանում է հոդում ազդրոսկրի ճիշտ տեղադրման և աճին զուգընթաց այն տեղում պահելու մեջ: Հնարավոր է այդ նպատակով կիրառվեն տարբեր հարմարանքներ՝ կախված երեխայի տարիքից, ինչպես նաև հազվագյուտ դեպքերում՝ վիրահատական բուժում:

Բուժման հիմնական նպատակն է հասնել նրան, որ երեխայի ազդրերը մշտապես դեպի կողքեր բացված վիճակում լինեն, քանի որ այդ դիրքում ազդրոսկրը հոդում կանգնում է ճիշտ իր տեղում և այնտեղից դուրս չի թռչում:

Լայն բարուրումը, ի տարբերություն դասականի, երեխայի ոտքերը ֆիքսում է դեպի կողմեր բացված վիճակում: Այս դեպքում կիրառվում է երկու բարուրաշոր: Լայն բարուրումը ցուցված է վտանգի խմբի բոլոր երեխաներին՝ հետույքային առաջադրությամբ ծնվածներին, դիսպլազիայի ժառանգական նախահակում ունեցողներին, ինչպես նաև դիսպլազիայի նվազագույն դրսևորումներ և կոնքազդրային հոդի անկայունություն ունեցող բոլոր երեխաներին, և այն դեպքերում, երբ ֆիքսման ավելի կատարյալ ձևերն անհասանելի են:

Գոյություն ունեն նաև այլ հատուկ հարմարանքներ, որոնք կիրառվում են երեխայի ոտքերի բացվածքի սահմանափակության դեպքում: Մեծամասամբ, 4-6 շաբաթում կոնքազդրային հոդում շարժումները կարգավորվում են:

Եթե բնածին հոդախախտն ուշ է հայտնաբերվում՝ 2 տարեկանից հետո, ապա հաճախ հարկ է լինում դիմելու վիրահատական միջամտության (կտրվածքի միջոցով):

Կոնքազդրային հոդի դիսպլազիան մի խնդիր է, որը ոչ մի կերպ ձեզանից կախված չէ: Հիշեք, որ դուք չէիք կարող ոչինչ անել այն կանխելու համար, և դրա առաջացման մեջ բոլորովին մեղավոր չեք: Հաճախ որոշակի ժամանակ է պահանջվում այդպիսի ախտորոշումից հետո հույզերը հաղթահարելու համար: Վստահելի բժշկի հետ քննարկեք ձեզ հուզող բոլոր հարցերը:

Դիսպլազիայի դեպքում երեխայի խնամքը փոքր-ինչ ավելի բարդ է: Գտեք սթրեսը թոթափելու և հանգստանալու միջոցներ, որպեսզի պահպանեք սեփական առողջությունը: Որքան շատ էներգիա ունենաք, այնքան ավելի հեշտ կլինի խնամել փոքրիկին, նշանակում է՝ հեշտ է նաև նրա համար:

Ինչ է էպիզիոտոմիան և ինչպես վերականգնվել դրանից հետո

Ինչ է էպիզիոտոմիան և ինչպես վերականգնվել դրանից հետո

Ծննդաբերության ժամանակ հեշտոցը լայնանում է, բայց երբեմն դա կարող է բավարար չլինել երեխայի գլուխը տեղավորելու համար

Ի՞նչ անել, եթե առանց որևէ պատճառի կապտուկներ են առաջանում

Ի՞նչ անել, եթե առանց որևէ պատճառի կապտուկներ են առաջանում

Կապտուկը անոթների վնասվածքի պատճառով մաշկի վրա առաջացած արյունազեղումն է

Ստամոքսի քաղցկեղ

Ստամոքսի քաղցկեղ

Ընթացակարգի ժամանակ ստամոքսի մեջ մտցվում է հատուկ սարք, որի միջոցով բժիշկն ուսումնասիրում է ստամոքսի բոլոր հատվածները, ինչպես նաև 12-մատնյա աղին։

Ինչպե՞ս է գործում հղի կանանց դիմադրողականությունը

Ինչպե՞ս է գործում հղի կանանց դիմադրողականությունը

Գենի և դիմադրողականության տեսանկյունից՝ պտուղը օտար օրգանիզմ է կնոջ համար