Շատերս ենք ստիպված եղել ինչ-ինչ խնդիրների պատճառով ներարկում կատարել։ Բժիշկ-գինեկոլոգները հաճախ դեղորայքը նշանակում են ներարկման տեսքով, քանի որ այն ավելի արդյունավետ է, քան հաբերի ընդունումը, իսկ որոշ դեպքերում էլ միակ տարբերակը դեղորայքի ենթամաշկային ներարկումն է: Երբեմն ենթամաշկային ներարկումն ինքնուրույն կատարելու անհրաժեշտություն է լինում: Այնպես որ՝ ավելի մանրամասնորեն ուսումնասիրենք այս թեման:
Տարատեսակ դեղամիջոցներ, այդ թվում և պատվաստանյութերը, ցուցվում են ենթամաշկային ներարկման: Ներկայացնում ենք ամենատարածված դեղամիջոցները, որոնք ցուցված են հղիության պլանավորման փուլում:
Հալվեի լուծույթ (ալոե): Սա կիրառվում է կանանց սեռական օրգանների հիվանդությունների համալիր բուժման ընթացքում, ինչպես օրինակ քրոնիկական վարակային հիվանդությունների, որոնք հանգեցնում են փոքր կոնքում կպումների առաջացման: Հալվեն իմունիտետի խթանման արդյունավետ միջոց է:
Պուրեգոն և ֆոլիկուլախթանիչ հորմոնի այլ դեղամիջոցներ: Սովորաբար դրանք ներարկում են ֆոլիկուլների հասունացման խթանման նպատակով, արտամարմնային բեղմնավորման ժամանակ կամ այն կանանց դեպքում, ում նորմալ ցիկլում խանգարված է ձվարանների ֆունկցիան: Բոլոր հորմոնային դեղամիջոցների համար պարտադիր է պահպանել ներարկման ժամանակացույցը:
Պրեգնիլ և մարդու խորիոնային գոնադոտրոպինի այլ դեղամիջոցներ: Այս դեղորայքն անհրաժեշտ է, երբ բնական ձվազատում տեղի չի ունենում, օրինակ` ֆոլիկուլները պայթելու փոխարեն վերածվում են կիստաների: ՄԽԳ-ի ներարկումը նպաստում է ձվաբջջի ամբողջական հասունացմանը և ֆոլիկուլից դուրս գալուն: Այդ պատճառով ԱՄԲ-ի դեպքում նման դեղամիջոցները պարտադիր պայման են ձվաբջջի պունկցիայից 36 ժամ առաջ (այս ընթացքում ֆոլիկուլները հասունանում են, բայց ձվազատում տեղի չի ունենում):
Դիֆերելին: Կիրառվում է ԱՄԲ-ի երկար արձանագրությունների ժամանակ որպես բլոկադա (արհեստական դաշտանադադար):
Կլեկսան կամ ֆրակսիպարին, որն օգտագործվում է արյունը ջրիկացնելու անհրաժեշտության դեպքում, ինչպես նաև արհեստական բեղմնավորման ժամանակ:
Ենթամաշկային ներարկումը, որն ավելի խորն է կատարվում, քան ներմաշկայինը, դեղամիջոցի ներմուծումն է ենթամաշկային ճարպային շերտ: Ենթամաշկային ճարպաբջջանքում արյան մատակարարումը լավ է իրականացվում, այդ պատճառով ներարկվող դեղամիջոցն արյան հոսքում է հայտնվում արդեն ներարկումից 30 րոպե անց: Ենթամաշկային ներարկման համար անհրաժեշտ է ընտրել ենթամաշկային ճարպային շերտով հարուստ տարածք, օրինակ որովայնը կամ ազդրի ներսի հատվածը:
Ենթամաշկային ներարկումները խիստ հազվադեպ են ունենում բարդացումներ, այնուամենայնիվ նշենք հնարավորները։
Միշտ կարդացեք դեղորայքի օգտագործման հրահանգները հնարավոր հակացուցումները բացահայտելու համար: Ալերգիկ ռեակցիայի դեպքում անհրաժեշտ է անհապաղ դիմել բժշկի:
Հարկավոր է նախ սպիրտային անձեռոցիկով մշակել դեղի սրվակը: Մաքուր ձեռքերի օգնությամբ բացեք սրվակը՝ այն կոտրելով ամենաբարակ մասից, այնուհետև ներարկչի մեջ հավաքեք դեղանյութն այնպես, որ ասեղը չդիպչի սրվակի պատերին: Պարտադիր դուրս հանեք ավելորդ օդը ներարկչից: Դրանից հետո կրկին սպիրտային անձեռոցիկով կամ բամբակով մաքրեք որովայնի այն հատվածը, որտեղ պատրաստվում եք ներարկել: Ձեռքով որովայնի մաշկի մի ծալք հավաքեք և վստահորեն ասեղը մտցրեք 45 աստիճան անկյան տակ՝ իր 2/3-ի երկարությամբ: Դանդաղորեն ներմուծեք դեղանյութը և հանեք ասեղը: Ներարկման տեղը նոր սպիրտային բամբակով սեղմած պահեք: Օգտագործված ներարկիչն ու բամբակները դեն նետեք:
Ենթամաշկային ներարկումներն այնքան էլ բարդ չէ անելը, որքան թվում է: Մեծամասնության համար ամենադժվարը իրենց իսկ ներարկելու հոգեբանական վախը հաղթահարելն է: Չնայած բոլոր այդ վախերին, ենթամաշային ներարկումն ավելի քիչ ցավոտ է, քան միջմկանայինը: Մի՛ վախեցեք, փորձեք մեկ անգամ և դրանից հետո արդեն կկարողանաք ինքնուրույն ներարկումներ կատարել:
