Ներարգանդային պարույրը հակաբեղմնավորման մեթոդներից մեկն է և ունի իր ցուցումներն ու հակացուցումները, դրական և բացասական հատկությունները։

Պարույրների տեսակները

ՆԱՊ-ը փոքրիկ հարմարանք է, որ տեղադրվում է արգանդի խոռոչի մեջ։ Այդ մասին մանրամասն կարդացեք ստորև նշված հոդվածում։

Կարդացեք՝ Ներարգանդային պարույրը որպես բեղմնականխիչ միջոց

Ժամանակակից պարույրները մետաղ և հորմոն (Միրենա) պարունակող են։ Մետաղական պարույրների մի տեսակ կա, որը պղինձ է պարունակում։ Այն թթվայնություն ձեռք բերելով՝ հավելյալ պայմաններ է ստեղծում և խոչընդոտում ձվաբջջի՝ արգանդի պատին ամրանալը։ Կան նաև այլ մետաղներից պատրաստված պարույրներ, սակայն դրանց կիրառելիությունը ցածր է: Մետաղե ՆԱՊ-երը կիրառվում են հիմնականում հակաբեղմնավորիչ ազդեցության համար:

ՆԱՊ-երի վերջին սերունդը հորմոններ, մասնավորապես՝ պրոգեստին է պարունակում։ Ամեն օր կնոջ արյան մեջ փոքր քանակությամբ լևոնորգեստերիլ է ներթափանցում, որի արդյունքում էնդոմետրիումը փոփոխության է ենթարկվում, և ձվաբջջին չի հաջողվում ամրանալ արգանդի պատին։ Հորմոն պարունակող ՆԱՊ-երը հաճախ նշանակվում են նաև բուժման նպատակով։ Ամենահայտնի ներկայացուցիչներից են Միրենան և Զայդեսը։

Բացի այդ, ՆԱՊ-ը խթանում է արգանդի պարանոցի բջիջների իմունիտետը՝ կանխելով ախտաբանական վիճակների առաջացումը։ Կարելի է ասել, որ պրույրը կարող է կանխել արգանդի պարանոցի դիսպլազիայի առաջացումը։

ՆԱՊ-ի առաջացրած բարդությունները

Արյունահոսություն։ Դաշտանն առատ է դառնում, ինչի արդյունքում կարող է սակավարյունություն զարգանալ։ Հնարավոր է նաև, որ արյունահոսություն դիտվի դաշտանների արանքում և սեռական հարաբերությունից հետո։

Բորբոքում։ Հնարավոր է, որ պարույր կրելու դեպքում սեռական հարաբերության ընթացքում ցավ, անհարմարություն և պարույրի արտանկում լինի։ Երբեմն շատանում է նաև հեշտոցային արտադրությունը։

ՆԱՊ չի տեղադրվում հետևյալ դեպքերում՝ 

• միոմա և արգանդի խոռոչի ձևախեղումներ,  
• հիվանդության պատմության մեջ սակավարյունություն, ինչպես նաև առատ դաշտան, 
• բորբոքային հիվանդություններ, 
• ծխող կանանց հակացուցված է հորմոն պարունակող պարույրը, 
• փոքր կոնքի օրգանների և հավելումների բորբոքային հիվանդություններ,
• մետաղների հանդեպ ալերգիա, 
• հղիության կասկած, 
• օնկոլոգիական հիվանդություններ, 
• արգանդի հիպոպլազիաներ և զարգացման անոմալիաներ և այլն։ 

Ներարգանդային պարույրը սովորաբար տեղադրվում է 3-5 տարով: Այնուհետև պահանջվում է հեռացնել այն։

Ցուցումներ պարույրի հեռացման համար՝

• ցավ, 
• արյունահոսություն, 
• ջերմային ռեակցիա, 
• ընդհանուր հիվանդագին վիճակ,
• ալերգիկ ռեակցիա և այլն։