Ֆերտիլության պահպանում
1885
Վերջին տարիներին մեծացել է օնկոլոգիական հիվանդություններ տարած բուժառուների քանակը։ Նմանատիպ հիվանդությունների բուժումն իրականացվում է քիմիաթերապիայի կամ ճառագայթային թերապիայի միջոցով։
Այդ դեպքում հաճախ արդիական է դառնում վերարտադրողական համակարգի պահպանման խնդիրը, քանի որ քիմիաթերապիայի դեղերը, ինչպես նաև ճառագայթային թերապիան, հատկապես՝ փոքր կոնքի դեպքում, հաճախ վնասում են ձվարաններն ու դրանցում գտնվող ձվաբջիջները։
Քանի որ կինը ծնվում է ձվաբջիջների որոշակի քանակով և դրանք չեն թարմացվում կյանքի տարիների ընթացքում, ցանկացած թերապիայից առաջ դրանք պահպանելու անհրաժեշտություն է ծագում, եթե կա հետագայում հղիանալու ցանկություն։
Կնոջ վերարտադրողական ներուժը հնարավոր է պահպանել երեք ուղով՝ ձվաբջիջների կրիոկենսերվացիա, սաղմի կրիոկոնսերվացիա, ձվարանի պահպանում նրանում պարունակվող ձվաբջիջներով։
Սաղմերի կրիոկոնսերվացիա
Սաղմերի կրիոկոնսերվացիան կիրառվում է այն կանանց դեպքում, որոնք ամուսին կամ ապագա ամուսին ունեն՝ պատրաստ հետագայում երեխայի հայրը դառնալուն, կամ էլ եթե կինը համաձայն է օգտվել դոնորական սերմնաբջիջներից։
Ձվաբջիջների կրիոկոնսերվացիա
Ձվաբջիջների կրիոկոնսերվացիան հարմար է այն կանանց ու աղջիկների համար, որոնք ամուսնացած չեն, սակայն պետք է հաշվի առնել, որ ձվաբջիջը կրիոկոնսերվացիան ավելի վատ է տանում, քան սաղմը։
Ձվարանի կրիոկոնսերվացիա
Ձվարանի հյուսվածքները վերցվում են լապարոսկոպիայի միջոցով՝ ընդհանուր անզգայացմամբ, և անմիջապես տեղափոխվում է լաբորատորիա՝ պահպանվելով հատուկ հեղուկում անսահմանափակ ժամկետով։
Հետազոտությունները ցույց են տվել, որ ապաքինումից հետո ձվարանի հյուսվածքը փոխպատվաստվում է և դառնում լիարժեք օրգան՝ պատրաստ հղիությանը։
