Պարբերական (Երևանյան) հիվանդությունը կամ միջերկրածովյան տենդը ժառանգական հիվանդություն է, որը փոխանցվում է ծնողներից: Հիվանդությունն ունի ռասսայական բնորոշում՝ հատուկ է հայկական բնակչությանը և հրեաներին:

Հիվանդության զարգացման պատճառը նյութափոխանակության ծանր խանգարումն է՝ խիստ ժառանգական բնույթի: Արդյունքում բարձրանում է անոթների թափանցելիությունը, շարակցական հյուսվածքը գերաճում է և ձևավորվում է այտուց: Սկզբնական շրջանում հիվանդությունն ընթանում է առանց ախտանշանների, սկսում է արտահայտվել դեռահասության շրջանում:

Առաջանում է շճային թաղանթնորի բորբոքում, որը բակտերիալ ծագման չէ: Չնայած նրան, որ դա բացատրվում է նյութափոխանակության խանգարումներով, այնուամենայնիվ, դրա զարգացման հստակ պատճառները հայտնի չեն:

Հիվանդության գլխավոր ախտանշանը պարբերական նոպան է՝ սուր ցավ որովայնում, կրծքում, մարմնի ջերմաստիճանի բարձրացում, հոդացավ: Այն կարող է տևել մինչև մի քանի օր:

Հոդացավը կարող է ուղեկցվել որոշակի շարժումների սահմանափակմամբ: Սովորաբար այն ավելի երկար է տևում՝ մինչև անգամ մեկ շաբաթ:

Բնորոշ է նաև հիվանդության թորակալային ձևը, որին կարելի է վերագրել շնչառական տարատեսակ խանգարումները, բրոնխիտը, պլևրիտը և այլն:

Հիվանդության ախտորոշման համար բժիշկը կազմում է անամնեզ. ճշտում է ցավերի բնույթը, տևողությունը: Կատարվում է արյան գենետիկական հետազոտություն:

Հիվանդության ծանր բարդություններից է երիկամների ամիլոիդոզը, որը հանգեցնում է երիկամային անբավարարության: Սակայն ժամանակին սկսված բուժումը կօգնի խուսափել բարդություններից: Բուժման համար կիրառվում են ոչ ստերոիդայի հակաբորբոքային դեղեր: Բարձր էֆեկտիվություն ունի կոլխիցինը:

Այս դիվանդությունը չի հանդիսանում հղիության հակացուցում: Հղիության ողջ ընթացքում կինը պետք է օգտագործի կոլխիցին: