Ոչ բնորոշ ասելով, հասկանում են բջիջների կառուցվածքային, ինպես նաև էպիթելերի հասունացման և առանձնացման փոփոխություններ։ Այդ նախաքաղցկեղային հիվանդություն է, կարող է առաջացնել արգանդի պարանոցի ուռուցք։

Առաջացման պատճառները

Առանձնացվում է երեք գործոն՝

• էկզոգեն (ձեռքբերովի)՝ երբ մարդը վարակված է պապիլլոմավիրուսով, հերպեսի վիրուսով, սեռական ճանապարհով փոխանցվող հիվանդություններով, ինչպես նաև ունեցել է շատ թվով ծննդաբերություններ կամ արհեստական վիժումներ, 
• էնդոգեն (ներքին գործոններ)՝ հորմոնային խանգարումներ, իմունիտետի անկում, 
• զուգակցվող գործոններ։ 

Այդ հիվանդության զարգացմանը մեծապես խթանում է պապիլլոմավիրուսի առկայությունը։ Ըստ որում՝ պապիլլոմավիրուսի հայտնաբերումը դեռ չի նշանակում, որ կնոջ մոտ կա արգանդի պարանոցի դիսպլազիա։

Հիվանդության հավանականությունը կախված է օրգանիզմի իմունային համակարգի աշխատանքից։

Ախտանշանները

Բնորոշ ախտանշաններ չկան։ Շատ հաճախ արգանդի պարանոցի դիսպլազիան նախնական փուլում որևէ կերպ չի արտահայտվում։ Շատերի մոտ արգանդի պարանոցը վիզուալ չի փոփոխվում։ Կարող են ի հայտ գալ վերարտադրողական համակարգի օրգանների հիվանդությունների նշաններ՝ արյունոտ արտադրություն, ցավեր որովայնի ներքևի հատվածում և այլն։

Ախտորոշում

Կանայք տարվա ընթացքում առնվազն մեկ անգամ պետք է անցնեն ցիտոլոգիական հետազոտություն, որը թույլ է տալիս ախտորոշել այս խնդիրը։

Դասակարգում

Արգանդի պարանոցի ատիպիկ բջիջների արտահայտվածության աստիճանից կախված՝ առանձնացվում է արգանդի պարանոցի դիսպլազիայի 3 աստիճան՝

• CIN I-թեթև դիսպլազիա, 
• CIN II- չափավոր դիսպլազիա, 
• CIN III- ծանր դիսպլազիա։ 

Բուժումը

Բուժման մեթոդն ընտրվում է կախված կնոջ տարիքից, դիսպլազիայի աստիճանից, պաթոլոգիկ հատվածի ծավալից, զուգահեռ այլ հիվանդությունների առկայությունից։

Կանխարգելիչ մեթոդներ՝

• իմունային համակարգի ամրապնդում,  
• պարբերաբար գինեկոլոգիական հետազոտություններ, 
• պապիլլոմավիրուսի առկայության դեպքում դրա զարգացման կառավարում,  
• պապիլլոմավիրուսի ժամանակին բուժում։