Էրիթրոցիտների առկայությունը մեզում (էրիթրոցիտուրիա)․ բնույթն ու ախտանշանները

Էրիթրոցիտների առկայությունը մեզում (էրիթրոցիտուրիա)․ բնույթն ու ախտանշանները

Էրթրոցիտները մաքրում են օրգանիզմը թունավոր և վնասակար այլ նյութերից, որոնք ունակ են ինքնաթունահարություն առաջացնել։ Բորբոքման և հիվանդությունների դեպքում բջիջների խտությունը շեշտակի մեծանում է։

Էրիթրոցիտուրիան հայտնաբերվում է այնտեղ, որտեղ տեղակայված է բորբոքումը կամ վարակը։ Էրիթրոցիտների առկայությունը մեզում որոշվում է լաբորատոր հետազոտությամբ՝ մեզի ընդհանուր հետազոտություն և հետազոտություն ըստ Նեչիպորենկոյի։

Որպես կանոն՝ մեզում չպետք է էրիթրոցիտներ լինեն, կամ էլ դրանց մակարդակը տեսադաշտում պետք է լինի առավելագույնը 3-ը , մնացյալ բոլոր դեպքերում շեղում է համարվում։

Ինչո՞ւ է մեզում բարձրանում էրիթրոցիտների մակարդակը։ Ցուցանիշների ֆիզիոլոգիական մեծացումը դիտվում է հետևյալ վիճակներում՝

  • դաշտան, 
  • ալկոհոլային ինքնաթունահարություն, 
  • ուժգին սթրես, 
  • ֆիզիկական գերծանրաբեռնվածություն, 
  • կծու և համեմունքներով հարուստ սննդի չարաշահում և այլն։ 

Կեղծ արդյունք է դիտվում, երբ կինն անալիզի նմուշը վերցնում է դաշտանի ընթացքում (չնայած լվացման և նմուշառման կանոնների պահպանմանը, այնուամենայնիվ որոշակի քանակով բջիջներ անցնում են մեզի մեջ)։

Ախտաբանական էրիթրոցիտուրիան դիտվում է հետևյալ հիվանդությունների դեպքում՝

  • միզասեռական համակարգի հիվանդություններ (ցիստիտ, ուրետրիտ, կոլպիտ), 
  • միզաքարային հիվանդություն, 
  • միզապարկի կամ երիկամների վնասվածք, 
  • միզասեռական համակարգի նորագոյացություններ, 
  • երիկամների հիվանդություն (պիելոնեֆրիտ, նեֆրիտ, նեֆրոտիկ համախտանիշ և այլն),
  • երիկամային ծագման անոթային բարձր ճնշում, 
  • արգանդային ախտաբանական արյունահոսություն, 
  • գինեկոլոգիական հիվանդություններ (արգանդի պարանոցի էրոզիա), 
  • թրոմբոցիտոպենիա, 
  • հեմոֆիլիա և այլն։

Մեզում էրիթրոցիտների առկայության վերջնական պատճառը պետք է պարզի բժիշկը, ըստ այդմ՝ հաճախ հավելյալ հետազոտություններ են նշանակվում։

Ախտանշանները

Էրիթրոցիտուրիան հազվադեպ է առանց ախտանշանների ընթանում, սովորաբար կինն արագ է ախտաբանական փոփոխություններ նկատում։ Ախտանշանները տարբեր են լինում՝ կախված բորբոքային պրոցեսի տեղակայումից։ Մեզի գույնն սկսում է փոխվել։ Եթե աննշան էրիթրոցիտուրիայի դեքում այդ աննկատ է, ապա արտահայտված լինելու դպքում մեզում արյուն է ի հայտ գալիս։

Հիմնական ախտանշաններն են՝

  • ցավ որովայնի ստորին շրջանում, 
  • միզարձակման հաճախակիություն, 
  • ցավ միզելուց առաջ կամ հետո, 
  • ջերմության բարձրացում, 
  • ընդհանուր թուլություն, 
  • գլխացավ, 
  • մեջքի ցավ, 
  • ախորժակի բացակայություն կամ սրտխառնոց, 
  • անոթային ճնշման բարձրացում, 
  • մեզում արյան առկայություն, 
  • արյունային արտադրություն հեշտոցից և այլն։ 

Հատուկ ուշադրություն է պետք դարձնել կենսանյութի հավաքմանը։ Այդ հարցում սխալը կարող է խեղաթյուրել հետազոտության արդյունքները։ Անալիզը պետք է հանձնել ստերիլ տարայով և սեռական օրգանները լավ լվանալուց հետո։

Սովորաբար ցուցիչները բարձրանում են սպիտակուցի և լեյկոցիտների քանակի մեծացմանը զուգահեռ, ինչը վկայում է հիվանդության ինֆեկցիոն բնույթի մասին, ուստի ոչ մի դեպքում չի կարելի անտեսել նկատվող ախտանշանները։

Կարդացեք՝ Էրիթրոցիտուրիայի վտանգն ու բուժման առանձնահատկությունները

Ինչպե՞ս պաշտպանվել վարակներից օրալ սեռական հարաբերության ընթացքում

Ինչպե՞ս պաշտպանվել վարակներից օրալ սեռական հարաբերության ընթացքում

Սեռական վարակներով հնարավոր է վարակվել նաև օրալ սեռական հարաբերության ժամանակ, ուստի պաշտպանությունը միշտ անհրաժեշտ է

Սխալ պատկերացումներ դաշտանի մասին, որոնցից ազատվելու ժամանակն է

Սխալ պատկերացումներ դաշտանի մասին, որոնցից ազատվելու ժամանակն է

Դաշտանը օրգանիզմը մաքրելու միջոց է Իրականում օրգանիզմը ոչ մի մաքրման կարիք չունի, և ոչ մի տոքսին չի հեռացվում դաշտանի միջոցով

Ամեն ինչ դաշտանի մասին. տարածված հարցերի պատասխաններ

Ամեն ինչ դաշտանի մասին. տարածված հարցերի պատասխաններ

Եթե որովայնը ցավում է դաշտանի ժամանակ, դա նորմա՞լ է

Ցածր լիբիդո. պատճառները

Ցածր լիբիդո. պատճառները

Լիբիդոյի կորուստը տարածված խնդիր է, որին բախվում է յուրաքանչյուր հինգերորդ տղամարդ և շատ կանայք՝ կյանքի ինչ-որ փուլում