Ի՞նչ է նշանակում «արգանդի կարճ պարանոց» ախտորոշումը
Հղիության ընթացքում ապագա մայրիկի համար ամենամեծ վտանգը վաղաժամ ծննդաբերությունն է կամ վիժումը: Կան տարբեր գործոններ, որ հանգեցնում են նման բացասական ելքի, օրինակ՝ արգանդի շատ կարճ պարանոցը:
Միջինում, արգանդի պարանոցի չափը պետք է լինի 40-50 մմ-ի սահմաններում: Եթե տրանսվագինալ ուլտրաձայնային հետազոտության արդյունքում պարզվում է, որ պարանոցի չափը 2 սմ-ից փոքր է, ապա ախտորոշվում է ‹‹արգանդի կարճ պարանոց››: Սա հատկապես վտանգավոր է, քանի որ առաջացնում է իստմիկոցերվիկալ անբավարարություն: Այս դեպքում արգանդի պարանոցը չի դիմանում մշտապես աճող ծանրաբեռնվածությանը (պտղի կամ պտղաջրերի ճնշման պատճառով), և ի վերջո այն բացվում է՝ հանգեցնելով վիժման կամ վաղաժամ ծննդաբերության:
Կարճ պարանոցի մյուս վտանգն այն է, որ այն չի կարող պաշտպանել պտղին հնարավոր վարակներից: Այս դեպքում այն արգելք չի հանդիսանում միկրոօրգանիզմների համար և վերջիններս կարողանում ներթափանցել դրա միջով: Բացի այդ, ծննդաբերության ընթացքն արագանում է կարճ պարանոցի դեպքում: Սա էլ վտանգավոր է, քանի որ հնարավոր է լուրջ պատռվածքներ առաջանան հեշտոցում կամ պատռվի հենց արգանդը:
Պատճառները
Այս երևույթի առաջին պատճառը գենետիկական շեղումներն են: Արգանդի կառուցվածքն այդպես է լինում բնությունից: Այսինքն այն օրգանիզմի բնածին առանձնահատկությունն է: Բայց հաճախ այս երևույթը ձեքբերովի հիվանդության արդյունք է, որն էլ առաջանում է հետևյալ պատճառներով.
- Հղիության ընթացքում առաջացած հորմոնային խանգարումներ: Հղիության առաջին եռամսյակում՝11-27-րդ շաբաթներում տեղի են ունենում հորմոնային վերափոխումներ: Գագաթնակետը 16-րդ շաբաթն է: Այս ընթացքում տեղի է ունենում պտղի անդրոգենների սինթեզի մեծացում: Հենց սա է առաջացնում արգանդի պարանոցի թուլացում, կարճացում և արդյունքում այն վաղաժամ բացվում է: Ընդ որում արգանդի տոնուսը կայուն է մնում, և ապագա մայրիկն անգամ չի կասկածում, որ այսպիսի շեղում է ի հայտ եկել:
- Ներարգանդային միջամտություն՝ արգանդի խոռոչի քերում, աբորտներ, նախկին հղիություն: Այս դեպքում հնարավոր է առաջանա մեխանիկական վնասվածք, որի արդյունքում արգանդի պարանոցը դեֆորմացվում է, փոքրանում է չափերով և կորցնում ձգվելու իր կարողությունը:
Ինչպե՞ս վարվել
Նախ և առաջ հղի կինը պետք է ուշադիր և հոգատար լինի իր օրգանիզմի հանդեպ և լիարժեք հանգիստ ապահովի իրեն: Տվյալ ախտորոշման դեպքում պարտադիր է մշտապես գտնվել գինեկոլոգի հսկողության ներքո, ով հնարավորինս շուտ կնկատի պարանոցի կարճացումը և կկարողանա կանխել վիճակի վատթարացումը:
Ինչպես արդեն նշվել է, կնոջ օրգանիզմում տեղի ունեցող հորմոնային վերափոխումների պատճառով առաջանում է իստմիկոցերվիկալ անբավարարություն, որի դեպքում նշանակվում են գլյուկոկորտիկոիդային դեղամիջոցներ, որոնք շտկում են արգանդի պարանոցի վիճակը: Եթե դեղորայքի ընդունումից 30 օր անց արդյունքը չի երևում, ապա հնարավոր է բժիշկն առաջարկի արգանդի վրա ժամանակավոր կարեր դնել: Այն հեռացնում են անմիջապես ծննդաբերությունից առաջ: Այս միջամտությունը կոչվում է ցերվիկալ շուրջկար (սերկլյաժ), իրականացվում է անզգայացման ներքո:
Հղիության պահպանման մեկ այլ տարբերակ է գինեկոլոգիական օղի տեղադրումը, որը կկանխի արգանդի պարանոցի վաղաժամ բացվելը և իրավիճակը կայուն կպահի: Այս հատուկ օղի տեղադրումից հետո հնարավոր է որոշակի անհարմարություն առաջանա, որը ժամանակի ընթացքում կանցնի: Կանանց սխալներից մեկը նման միջոցներով ապահովագրվելուց հրաժարվելն է: Պետք է հասկանալ, որ կարճ պարանոցի ախտորոշման դեպքում սա պարտադիր է, քանի որ հնարավոր է միայն այս կերպ հաջողվի պահպանել հղիությունը և առողջ երեխա լույս աշխարհ բերել: